Οι σεισμοί της Αθήνας του 1981 και του 1999. Συγκριτική ανάλυση και συμπεράσματα από τη συμπεριφορά των κατασκευών στα δύο σεισμικά γεγονότα

Abstract

Οι δύο ισχυροί σεισμοί της τελευταίας εικοσαετίας - Αλκυονίδες 1981, Πάρνηθα 1999 - έπληξαν την Αθήνα, την πλέον πυκνοδομημένη περιοχή της χώρας. Και οι δύο περιπτώσεις σεισμών απέδειξαν πόσο, ένα μεγάλο ποσοστό των υφιστάμενων κατασκευών παρουσιάζει σημαντικά χαμηλή σεισμική ικανότητα. Η κατανόηση της συμπεριφοράς αυτής των κατασκευών στις δύο ακραίες αυτές καταστάσεις καταπονήσεων έγινε μέσα από την προσεκτική παρατήρηση και ανάλυση της κάθε βλάβης που προκλήθηκε στις κατασκευές που έφτασαν στην οριακή τους κατάσταση. Και οι δύο μεγάλοι αυτοί σεισμοί ξεσκέπασαν σφάλματα στη μελέτη, στην εκτέλεση, στη χρήση των κατασκευών. Προέκυψε επομένως από την δημιουργία τους ένα μεγάλο φάσμα προβλημάτων. Όπως αποδείχτηκε οφείλονταν κυρίως στην ελλιπή γνώση, σε παραλείψεις, σε ατέλειες και στη μη τήρηση των κατασκευαστικών διατάξεων. Οι σεισμοί του ’81 και του ’99 αποτέλεσαν δηλαδή μια «στιγμή αλήθειας» της σεισμικής ικανότητας των κατασκευών. Υπήρξαν πηγές πολύτιμων πληροφοριών για την αντισεισμική θωράκιση, αλλά και μέσο αποτίμησης μεθοδολογιών που είχαν εφαρμοστεί. Ήταν επομένως ένα πολύ καλό «μάθημα» για τους μηχανικούς, ώστε να γίνουν σοφότεροι και συνετέστεροι μελλοντικά. Άλλωστε ο καλύτερος επιβλέπον σε μια οικοδομή ήταν και θα είναι ο … σεισμός. 64