Η λογιστική του δεδουλευμένου στο δημόσιο τομέα

Abstract

Σύμφωνα με τη λογιστική σε δεδουλευμένη βάση, τα έσοδα παρουσιάζονται στη κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων όταν κερδίζονται. Το αποτέλεσμα της λογιστικής σε δεδουλευμένη βάση είναι μια κατάσταση λογαριασμού των αποτελεσμάτων που μετρά ορθότερα τη κερδοφορία μιας εταιρείας σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να αναφέρει τα συνεπάγωγα της εφαρμογής της λογιστικής του δεδουλευμένου στο δημόσιο τομέα, καθώς η επιτυχής λειτουργία του εξαρτάται άμεσα από τη δυνατότητά του να πραγματοποιεί μεγαλύτερες εισροές μετρητών από ότι εκροές. Η εφαρμογή της λογιστικής βάσης πετυχαίνει τη βελτίωση της μέτρησης της χρηματοοικονομικής συμπεριφοράς ενός δημόσιου φορέα μέσα από την εισαγωγή των δεδουλευμένων (accruals). Αρχικά γίνεται μια αναφορά στις βασικές έννοιες της δεδουλευμένης, ξεκινώντας με τον ορισμό της, τη μέθοδο απόκτησης, τα δεδουλευμένα έσοδα και έξοδα και την εφαρμοφή της στη λογιστική δημοσίου. Στη συνέχεια αναφέρεται η χρήση της λογιστικής του δεδουλευμένου στις χρηματοοικονομικές καταστάσεις επιλύωντας προβλήματα συγχρονισμού και συσχέτισης των ταμειακών ροών. Σε αυτό το σημείο αναλύονται οι έννοιες της σχετικότητας και της αξιοπιστίας των δεδουλευμένων καθώς και η προβλεπτική τους ικανότητρα για τις μελλοντικές εταιρικές αποδόσεις. Κατόπιν γίνεται αναφορά της υιοθέτισης της λογιστικής του δεδουλευμένου στο δημόσιο τομέα. Ύστερα ακολουθεί μια συζήτηση για τις διακρίσεις στο δημόσιο τομέα αλλα και την ανάγκη χρήσης της δεδουλευμένης βάσης σε αυτόν. Εν συνεχεία αναφέρονται κάποιες αντικρουόμενες θεωρίες από αυτή της Νέας Δημόσιας Διοίκησης και κριτικές που ασκήθηκαν σε αυτή, όπως και κριτική προς την εφαρμογή της δεδουλευμένης βάσης όπως επιβάλλει η ίδια. Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό, αναφέρονται δυο χρήσιμα μοντέλα για την εφαρμογή της λογιστικής του δεδουλευμένου στο δημόσιο τομέα, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία και τα σχετικά άρθρα. Στο τελευταίο κεφάλαιο της εργασίας αποτυπώνονται τα γενικά συμπεράσματα που παρατηρήθηκαν στα προηγούμενα τρία κεφάλαια, όπως και ο επίλογος.