Mια προμελέτη για την επιλογή μονάδων παραγωγής δευτερογενών καυσίμων και μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης ΑΣΑ στα ελληνικά νησιά
Θεματική επικεφαλίδα
TPSH::Περιβάλλον::Ανακύκλωση (Απορρίματα, κ.λπ)Λέξεις κλειδιά
Ενεργειακή αξιοποίηση αποβλήτων ; Νησιωτικές κοινότητες ; Καύση ; ΑΣΑ ; Αστικά στερεά απόβλητα ; Μηχανικές - βιολογικές μέθοδοι επεξεργασίας ; Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίουΠερίληψη
Η Ελλάδα έχει 6.000 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες. Από όλα αυτά τα νησιά μόνο 127
είναι κατοικημένα και μόνο 79 από αυτά έχουν πληθυσμό πάνω από 100 κατοίκους. Η
διαχείριση των αποβλήτων στα νησιά είναι ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όχι
μόνο την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες που έχουν νησιωτικά συμπλέγματα. Η Ελλάδα
είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, επειδή το 15% του πληθυσμού της χώρας ζει σε
αυτές μόνιμα. Τα νησιά αυτά συνήθως χρησιμοποιούν τους χώρους υγειονομικής ταφής
ελεγχόμενους ή μή ως μέθοδο διαχείρισης των στερεών αστικών αποβλήτων. Όπως μπορεί να γίνει κατανοητό αυτός δεν είναι φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος για την αντιμετώπιση
των ΑΣΑ, και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι αρκετά σημαντικές, λαμβάνοντας υπόψη
τα μικρά εδάφη, τα οικοσυστήματα και την παραγόμενη ρύπανση.
Η οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί υγειονομικής ταφής (1999/31 ΕΚ), απαιτεί τη
μείωση του ποσού των αποβλήτων στους χώρους υγειονομικής ταφής με ανακύκλωση,
λιπασματοποίηση και ανάκτηση ενέργειας. Κατά συνέπεια, τα κράτη μέλη είναι
υποχρεωμένα σε μια σταδιακή υιοθέτηση μεθόδων για την ανάκτηση ενέργειας και των
υλικών από τα αστικά στερεά απόβλητα (ΑΣΑ), με κατασκευή μονάδων ενεργειακής
αξιοποίησης, με μηχανικές-βιολογικές μεθόδους επεξεργασίας (MBΕ) για την ανάκτηση της
ενέργειας και των υλικών από τα αστικά στερεά απόβλητα (ΑΣΑ) και τα μη - επικίνδυνα
βιομηχανικά απόβλητα. Οι εγκαταστάσεις ενεργειακής αξιοποίησης μπορούν να
χρησιμοποιούν σαν καύσιμο, είτε τα λαμβανόμενα ΑΣΑ με ολική καύση, είτε τα προ-
επεξεργασμένα (παράγωγα απορριμμάτων) καύσιμα (RDF ή SRF). Τα τελευταία έχουν
υψηλότερες θερμογόνες τιμές και μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις ειδικές εγκαταστάσεις
ενεργειακής αξιοποίησης αλλά και ως υποκατάστατα καυσίμων στους κλιβάνους τσιμέντου
και στις λιγνιτικές εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας.
Στην εργασία αυτή εξετάζεται η δυνατότητα ανάκτησης ενέργειας από απόβλητα σε
νησιωτικές κοινότητες του Αιγαίου και του Ιονίου, με έμφαση στην παραγωγή δευτερογενών
καυσίμων (RDF / SRF) που παράγονται από απόβλητα, καθώς και την καύση αυτών σε
μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης των
παραμέτρων αυτών, μας δίνουν τη δυνατότητα για την υλοποίηση ενός πλάνου όπου θα έχει μικρές κατανεμημένες μονάδες RDF / SRF, όπου θα βρίσκονται σε διάφορα νησιά
μειώνοντας το βάρος των ΑΣΑ με επεξεργασία και, παραγωγή καύσιμων με υψηλότερη
θερμογόνο αξία. Κατά αυτό το τρόπο στη συνέχεια θα μπορούν να μεταφερθούν ευκολότερα σε μια περιφερειακή μονάδα ενεργειακής αξιοποίησης Waste to Energy (WTE), που
βρίσκεται είτε στην ηπειρωτική χώρα ή σε ένα στρατηγικά επιλεγμένο νησί όπου θα
συνδέονται άμεσα. Το πλεονέκτημα μιας τέτοιας ρύθμισης θα είναι ότι μερικές ενεργειακής
αξιοποίησης σε στρατηγικά σημεία, καθώς και ένας σημαντικός αριθμός μονάδων RDF /
SRF, θα μειώσει την πίεση της διαχείρισης των αποβλήτων που υπάρχουν στις νησιωτικές
περιφέρειες της Ελλάδας, με έναν τρόπο που θα είναι πιο βιώσιμη και μπορεί να είναι
λιγότερο δαπανηρή εφαρμογή από πολλές μικρές μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης WTE.
Περίληψη
The European Union Landfill Directive (1999/31 EC) requires reducing the amount of
wastes landfilled by means of recycling, composting and energy recovery. Accordingly, the member states are gradually adopting Waste-to-Energy (WTE) and also mechanicalbiological treatment (MBT) methods for the recovery of energy and materials from municipal solid wastes (MSW) and non -hazardous industrial wastes. WTE facilities can combust either
as-received MSW (stoker or "mass burn" technology) or pre-processed "refuse-derived" fuels (RDF or SRF). The latter have higher calorific values and can be used both in dedicated WTE plants and as fuel substitutes in cement kilns and coal-fired power plants. Where the waste quantities and the land of the regions are adequate, the design and implementation of such facilities seems to be easier. In the case of island communities the design and implementation of such facilities seems rather difficult. The main problems in the islands are the lack of
suitable infrastructure, the seasonal fluctuations of population that contribute in the
production of waste, the climatic conditions, the lack of sufficient ground and the costly
transport of materials with the continental country.
Greece has 6,000 islands, islets and rocks. Of all these islands only 127 are inhabited and only 79 of them have a population of more than 100 residents. Waste management in the islands is one of the problems facing not only Greece but all countries which have island
clusters. Greece is a representative example, because 15% of the country population is living in them permanently. These islands usually use landfills controlled or even uncontrolled as MSW management method. For the produced biogas usually there is only one simple burning system without energy recovery and in many cases the biogas is freely released in the environment through some filters, without been burned. As it can be understood this is not environmental friendly way to treat the MSW, and the impact on the environment is quite
significant, considering the small lands, the ecosystems and the produced pollution.
This work focuses in this problem and examines the potential for energy recovery from
wastes in island communities of Aegean Sea, through the production of waste derived fuels (RDF/SRF) and if possible through combined mass-burn and RDF power plants. The evaluation results quantify the potential benefits from the implementation of distributed small RDF/SRF plants located at several islands. This way the weight and volume of MSW
processed will be reduced resulting increased lifetime for the existing landfills and at the same time a higher calorific value fuel will be produced. Then this fuel can be transported easier to a regional WTE facility located either to the mainland or to a strategically selected island directly connected. The advantage of such a configuration would be that a few WTE facilities strategically located, and a significant number of distributed small RDF/SRF plants, will reduce the waste pressure that exist on the island regions of Greece, in a way that will be more
sustainable and may be less costly to implement. Since the evaluation was conducted
considering all islands with population over 100 people, for all the islands that are not
presented in this work seems that the less costly and more suitable MSW management method will be the recycling by separation at the source, while the organic fracture should be composted. Considering the fact that the lack of land in the islands, the EU legislation that prohibits the landfill of untreated wastes and the need for energy sources in the country - Greece imports diesel and other fuels to cover part of it 's energy needs, seems reasonable to propose facilities like MBT and WTE that treat wastes in a way that the MSW volume is significantly reduced, the EU legislation is followed and at the same time energy is produced either directly or indirectly in the form of secondary fuels.
Αριθμός σελίδων
72 σελ.Σχολή
Σχολή Τεχνολογικών ΕφαρμογώνΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα ΗλεκτρολογίαςΓλώσσα
ΕλληνικάΟι παρακάτω άδειες σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο:
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα