Τρόποι διευθέτησης ναυτιλιακών διαφορών

Abstract

Η παρούσα εργασία έχει θέμα τη διευθέτηση ναυτιλιακών διαφορών που προκύπτουν στην ελεύθερη αγορά της εμπορικής ναυτιλίας. Θα παρουσιαστούν κάποιοι εξωδικαστικοί τρόποι επίλυσης ναυτιλιακών ζητημάτων και θα εξετασθεί πως αυτοί συσχετίζονται με την ερμηνεία των ναυλοσυμφώνων τα οποία συντάσσονται σύμφωνα με δικαστικές και διαιτητικές αποφάσεις. Οι εναλλακτικοί αυτοί τρόποι επίλυσης ναυτιλιακών ζητημάτων πρόκειται για ένα σύστημα που τρέχει παράλληλα με το κρατικό (δικαστικό) του οποίου τις εκκρεμότητες έρχεται να τακτοποιήσει. Οι κυριότεροι τρόποι επίλυσης είναι η Διαιτησία και Διαμεσολάβηση καθώς και η Επιδιαιτησία. Αυτοί οι θεσμοί εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων σύμφωνα με τους ρυθμούς του εκάστοτε εμπορικού τομέα. Στη πορεία της εργασίας επεξηγούνται και αναλύονται οι θεσμοί αυτοί και αναφέρονται πρακτικές εφαρμογές τους, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους, τρόποι εξέλιξής τους καθώς και οι φορείς υλοποίησης τους. Έπειτα θίγονται ζητήματα ναυτιλίας όπου ο ελληνικός παράγοντας πρωταγωνιστεί παγκοσμίως και γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο ζήτημα αν το λιμάνι του Πειραιά μπορεί να γίνει κέντρο διαμεσολάβησης καθώς είναι δύσκολο να γίνει κέντρο διαιτησίας λόγω της υπεροχής του Λονδίνου. Μία άλλη προσέγγιση που γίνεται σε αυτή την εργασία είναι η επαλήθευση της έννοιας της μέτρησης της ζημιάς που προκύπτει όταν ένα μέρος παραβιάζει το συμβόλαιο αλλά και των κριτηρίων ανάκτησης της. Παράλληλα, παρουσιάζονται τα ευρήματα δύο πρόσφατων υποθέσεων της CJ Logistics και Fulton σχετικά με τα αίτια που οδηγούν σε περιττά κόστη. Επιπλέον η εργασία εξετάζει τη κατεύθυνση των δικαστικών αποφάσεων σχετικά με τα κριτήρια μέτρησης της ζημιάς μέσω ανάλυσης τριών βασικών περιπτώσεων και τίθεται το ερώτημα αν το μέρος που υπέστη τη ζημιά καλύπτεται από την αποζημίωση η θα επωφελούνταν καλύτερα σε περίπτωση που τηρούταν η συμφωνία. Επεξηγούνται 2 βασικοί όροι των ναυλοσυμφώνων «παράδοση φορτίου» και «ευθύνη για το φορτίο» και παρουσιάζονται περιπτώσεις για τις οποίες προκύπτει το ερώτημα αν συμφέρει η δικαστική οδός ή η διαιτητική επίλυση. Μερικά από τα σημαντικά ερωτήματα που πρόκειται να απαντηθούν είναι (i) κατά πόσο το ναυλοσύμφωνο είναι αρμόδιο μόνο για τη ναύλωση το πλοίου η και για τη μεταφορά (ii) αν η φορτωτική πρέπει να συνδέεται με το ναυλοσύμφωνο και πώς αυτό επηρεάζει τρίτα πρόσωπα, (iii) αν η φορτωτική πρέπει να συνδέεται με τη ρήτρα διαιτησίας του ναυλοσυμφώνου.