Η μη λεκτική επικοινωνία των εκπαιδευτών με προσφυγόπουλα από τη Συρία
| dc.contributor.advisor | Βρεττός, Ιωάννης | |
| dc.contributor.author | Ματαρέλλη, Όλγα | |
| dc.date.accessioned | 2017-02-09T11:53:26Z | |
| dc.date.available | 2017-02-09T11:53:26Z | |
| dc.date.issued | 2016-10-31 | |
| dc.identifier.uri | http://okeanis.lib2.uniwa.gr/xmlui/handle/123456789/3252 | |
| dc.description.abstract | Οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν καθημερινά μεταξύ τους προκειμένου να επικοινωνήσουν, ανεξαρτήτως κοινωνικής, πολιτισμικής και θρησκευτικής προέλευσης. Το φαινόμενο της επικοινωνίας συνδέεται άμεσα με τη διατήρηση και την εξέλιξη της ανθρώπινης ύπαρξης. Ανταλλάσσουν μηνύματα λεκτικά σε διαπροσωπικό επίπεδο, αλλά και μιλάνε «σιωπηλά» μέσα από τη γλώσσα του σώματος. Χρησιμοποιούν μια οικουμενική γλώσσα, που παρά τις ιδιαιτερότητες και δυσκολίες στην κατανόησή της, ενώνει τους λαούς και συμβάλλει στην αρμονική συναισθηματική σύμπνοιά τους. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που η επικοινωνία καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη λόγω απουσίας κοινού λεκτικού κώδικα και στηρίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό στα μη λεκτικά σήματα. Με αφορμή τον πρόσφατο πόλεμο στη γειτονική Συρία που μαίνεται τα τελευταία 5 χρόνια και έχει ως αποτέλεσμα την εισροή χιλιάδων μεταναστών στη χώρα μας και ιδιαίτερα στα νησιά του Β.Α. Αιγαίου, εκπονήθηκε η παρούσα διπλωματική. Σκοπός ήταν να διερευνηθεί αν υπάρχει μη λεκτική επικοινωνία μεταξύ των εκπαιδευτών και των σύριων προσφυγόπουλων που εγκαταστάθηκαν προσωρινά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μυτιλήνη. Επίσης, αναζητήθηκαν οι μορφές της μη λεκτικής επικοινωνίας μεταξύ τους και διερευνήθηκε κατά πόσο αυτή επηρεάζεται από το φύλο του εκπαιδευτή ή των προσφυγόπουλων. Τέλος, η εργασία έχει ως πρόθεση να εξετάσει κατά πόσο η χρήση μη λεκτικού κώδικα είναι επαρκής για μια ολοκληρωμένη επικοινωνία. Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η ποιοτική. Συγκεκριμένα, αξιοποιήθηκε το εργαλείο της τυχαίας και ευκαιριακής παρατήρησης και της ημιδομημένης συνέντευξης. Παρατηρήθηκαν 15 προσφυγόπουλα, 8 κορίτσια και 7 αγόρια, ηλικίας 5-10 ετών, που βρίσκονταν σε διαφορετικούς χώρους: σε ένα ξενοδοχείο που χρησιμοποιείται ως χώρος υποδοχής και φροντίδας των προσφύγων και σε ένα στρατόπεδο, διαμορφωμένο κατάλληλα για την προσωρινή διαμονή τους. Παρατηρήθηκαν και 15 εκπαιδευτές, που στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε συνέντευξη. Οι εκπαιδευτές, 9 γυναίκες και 6 άνδρες, ηλικίας 25-40 ετών, με σχετική εμπειρία 3-12 μηνών, εργάζονταν στο χώρο υποδοχής και διαμονής των προσφύγων. Τα δεδομένα της έρευνας διατυπώνουν την κυριαρχία της μη λεκτικής επικοινωνίας μεταξύ προσφυγόπουλων και εκπαιδευτών, ιδιαίτερα σε συνθήκες που η λεκτική επικοινωνία είναι πολύ περιορισμένη. Το φύλο των εκπαιδευτών φαίνεται αρχικά να επιδρά στη μεταξύ τους σχέση, αλλά γρήγορα το εμπόδιο αυτό ξεπερνιέται. Αντίστοιχα και το φύλο των προσφυγόπουλων, ενώ στην αρχή δρα ανασταλτικά, στην πορεία η δύναμη και η ανάγκη για επικοινωνία υπερτερεί. Διαφορετική είναι η περίπτωση των παιδιών που παρουσιάζουν μετατραυματικά προβλήματα, καθώς χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να τα ξεπεράσουν, να λειτουργήσουν φυσιολογικά και να εμπιστευτούν τους εκπαιδευτές. Τέλος, επιβεβαιώνεται η στενή σχέση μεταξύ μη λεκτικού και λεκτικού κώδικα, αφού αποτελούν αναπόσπαστη ενότητα για μια πλήρη επικοινωνία. Ακολουθούν προτάσεις για τη βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ προσφυγόπουλων και εκπαιδευτών. | el |
| dc.format.extent | 116 | el |
| dc.language.iso | el | el |
| dc.publisher | Α.Ε.Ι. Πειραιά Τ.Τ. | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/ | * |
| dc.subject | TPSH::Κοινωνικές Επιστήμες | el |
| dc.subject | TPSH::Φιλοσοφία - Ψυχολογία - Θρησκεία | el |
| dc.title | Η μη λεκτική επικοινωνία των εκπαιδευτών με προσφυγόπουλα από τη Συρία | el |
| dc.title.alternative | Nonverbal communication of trainers with refugee children from Syria | el |
| dc.type | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| dc.contributor.committee | Ψαρομήλιγκος, Ιωάννης | |
| dc.contributor.committee | Σπυριδάκος, Αθανάσιος | |
| dc.contributor.master | Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων | el |
| dc.subject.keyword | Μη λεκτική επικοινωνία | el |
| dc.subject.keyword | Προσφυγόπουλα | el |
| dc.subject.keyword | Συρία | el |
| dc.subject.keyword | Εκπαιδευτές | el |
| dc.subject.keyword | Ποιοτική έρευνα | el |
| dc.description.abstracttranslated | People interact each and every day in order to communicate with one another, irrespective of their social, cultural or religious background. The phenomenon of communication is intrinsically linked to the preservation and evolution of the human existence. Humans exchange messages verbally at the interpersonal level and communicate "silently" through body language. They use a universal language that unites people and contributes to a harmonious emotional togetherness despite the peculiarities and difficulties in understanding. There are indeed cases where communication is particularly difficult due to the absence of a common verbal code and in this case communication is mostly based on non-verbal signals. The current thesis was drafted by reason of the recent war in the neighboring country of Syria. The war in Syria has been raging for over five years now and has resulted in the influx of thousands of immigrants in our country, especially in the islands of the northeast Aegean. The aim was to investigate whether non-verbal communication was used between the educators and the children of Syrian refugees, who were settled temporarily in a concentration camp in city of Mytilene. Moreover, the forms of non-verbal communication between them were investigated, as well as whether this communication was affected by the gender of the educator or the refugee. Lastly, the current thesis seeks to examine whether the use of a non-verbal code is sufficient for a complete communication. The survey method used was the qualitative method. More specifically, the data collection tools used was the random and casual observation and the semi-structured interview. Fifteen refugee children were observed in total, 8 girls and 7 boys, aged 5-10 years, who were allocated in different places: a hotel, which was used as a reception center and as a care center for refugees and a camp, which was properly adjusted to accommodate the refugees’ temporary stay. Fifteen educators were observed and then interviewed for this study. The educators, 9 women and 6 men, aged 25-40 years, had a 3 to 12 months working experience in the reception and accommodation of refugees. The data of the survey display the dominance of nonverbal communication between refugees and educators, especially were verbal communication was very limited. The gender of the educators initially seems to affect the relationship between the educators and the refugees, but this obstacle is soon overcome. Respectively, while the gender of the refugee children seems to impair communication at first, along the way prevail the power and the need for communication. However, quite different is the case of children with post-traumatic problems, who seem to need more time to overcome these problems, in order to conduct themselves normally and to trust their educators. To conclude, the close relationship between the verbal and the non-verbal code is established, owing to the fact that verbal and nonverbal communication comprise an integral unit for a complete communication. Subsequently, suggestions for improving the communication between refugees and educators are provided. | el |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
-
Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων
Διπλωματικές εργασίες μεταπτυχιακών φοιτητών του προγράμματος Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα