Ευέλικτες μορφές απασχόλησης

Abstract

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια τάση για επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης. Η τάση αυτή έγκειται στο μετασχηματισμό του παραγωγικού υποδείγματος που με τη σειρά του έχει επηρεάσει το μοντέλο λειτουργίας των αγορών εργασίας. Η διαδικασία της αναδιάρθρωσης των παραγωγικών δομών, που προκύπτει ως αποτέλεσμα της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης, έχει οδηγήσει στην defactoεξάπλωση των νέων μορφών απασχόλησης οι οποίες οδηγούν στην δημιουργία ενός νέου συστήματος εργασίας που λειτουργεί ως αναπόδραστο στοιχείο της σύγχρονης οργάνωσης της οικονομίας και την ίδια στιγμή μετασχηματίζουν θεμελιακά τις αγορές εργασίες. Παράλληλα, η ανάγκη για μεγαλύτερη ποιότητα στην εργασία και η αύξηση του ποσοστού των ανέργων έχει επιτείνει την ανάγκη για παρεμβάσεις που θα δίνουν βιώσιμες λύσεις όσον αφορά στο ζήτημα της απασχόλησης και της προάσπισης της ασφάλειας των εργαζομένων. Τα τελευταία χρόνια πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο ή σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αποφέρει νέες ρυθμίσεις στο Εργατικό Δίκαιο. Αναφορικά με το επίπεδο των επιχειρήσεων, στο συγκεκριμένο έχει ενταθεί η ανάγκη που αφορά στην ανάπτυξη σύνθετων ικανοτήτων των εργαζομένων, αλλά και για την εξασφάλιση συνθηκών κινητικότητας και πολυδυναμίας του εργατικού δυναμικού. Αυτές οι αλλαγές επιφέρουν μεγάλες αυξήσεις στην ένταση κεφαλαίου, επιτρέπουν τις υψηλές αυξήσεις της παραγωγικότητας της εργασίας, την παραγωγή ποικιλίας προϊόντων και τον αυστηρό έλεγχο της ποιότητας. Σκοπός μας στη συγκεκριμένη εργασία είναι να αναλύσουμε την έννοια της ευελιξίας στην απασχόληση και τις ακολουθούμενες πολιτικές απασχόλησης που προωθούν την έννοια της ευελιξίας στο εργασιακό περιβάλλον. Περιγράφουμε το περιβάλλον της απασχόλησης στην Ελλάδα και τις εξελίξεις όσον αφορά στην ανάπτυξη των νέων ευέλικτων προγραμμάτων εργασίας.