Τουρισμός και ανθρώπινα δικαιώματα

Abstract

Ανθρώπινα δικαιώματα είναι τα όσα επιτρέπεται να είναι , να κάνει ή να έχει κάποιος για να ζει με αξιοπρέπεια. Αποτελούν ένα από τα βασικά θεμέλια της κοινωνίας πάνω στα οποία πρέπει να στηρίζει κάθε κράτος την οικονομική , κοινωνική , και πολιτιστική του ανάπτυξη. Τα 30 άρθρα που συμφωνήθηκαν στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 10 Δεκεμβρίου 1948 μαζί με το κατάλληλο νομικό πλαίσιο αποτελούν τις βάσεις για την ισότητα , τον σεβασμό, την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια μεταξύ όλων των ανθρώπων της γης. Παρόλο όμως που σήμερα ο πολιτισμός μας εξελίσσεται ραγδαία, η τεχνολογική μας ανάπτυξη κάνει άλματα και η ζωή μας γίνεται καλύτερη , υπάρχουν αναρίθμητα θύματα διακρίσεων, συλλήψεων, φυλακίσεων, βίας , βασανισμών, δολοφονιών κ . τ. λ. Τα θύματα συvήθως είναι γυναίκες και παιδιά, που αποτελούν ομάδες υψηλού κινδύνου θυματοποίησης λόγω τις ευαίσθητης φύσης τους. Από την άλλη οι σκληροί νόμοι που εφαρμόζονται στο έπακρον από τις κυβερνήσεις , οι παραδόσεις , τα έθιμα και η θρησκεία διατηρούν τη σε όλες της τις μορφές . Ενώ πολλές κυβερνήσεις έχουν επικυρώσει τις κυριότερες συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, σπάνια αυτές εφαρμόζονται στους νόμους , μένουν δηλαδή στη θεωρία και δεν περνάνε στην πράξη. Η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί αμφισβήτηση του πολιτισμού και των ηθικών αξιών. Πως όμως μπορούν να μειωθούν και να εξαλειφθούν τέτοια φαινόμενα; Ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν για να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις και η εκμετάλλευση εις βάρος των γυναικών και των παιδιών σε όλα τα επίπεδα; Ο τουρισμός είναι μια από τις μεγαλύτερες και ραγδαία αναπτυσσόμενες βιομηχανίες του πλανήτη μας. Είναι ένα φαινόμενο που συντελεί στην οικονομική , κοινωνική και πολιτιστική αναβάθμιση σε όποια περιοχή αναπτύσσεται . Ταυτόχρονα , συμβάλει στη διεθνή ειρήνη, στη διεθνή κατανόηση , στην ευημερία , στον παγκόσμιο σφαγιασμό , στην τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών χωρίς διακρίσεις στο φύλο , στη φυλή , στη γλώσσα και στη θρησκεία . Από την άλλη, η τουριστική δραστηριότητα εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε «γωνιά>> του πλανήτη αλλά όχι πάντα με τις κατάλληλες προϋποθέσεις και μ ε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η υπερβολική τουριστική ανάπτυξη μπορεί να οδηγήσει σε υποβάθμιση του περιβάλλοντος και γενικά της κοινωνίας στην οποία αναπτύσσεται . Παράλληλα , η αναζήτηση νέων μορφών τουρισμού μπορεί να οδηγήσει σε λάθος επιλογές όπως για παράδειγμα ο σεξουαλικός τουρισμός, γι ' αυτό είναι απαραίτητο το αίσθημα ευθύνης και σφασμού από τις κυβερνήσεις , τους τουριστικοίις φορείς (ξενοδοχεία, τουριστικά πρακτορεία, αεροπορικές εταιρείες κ .τ .λ. ) και τους ίδιους τους τουρίστες προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η κύρια αρχή του τουρισμού πρέπει να είναι η ανάπτυξή του με βάση τον σεβασμό προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, πολλές φορές δημιουργούνται ερωτήματα σχετικά με την ηθική στον τουρισμό. Πως επιδρά ο τουρισμός στα ανθρώπινα δικαιώματα; Είναι ένας τρόπος βελτίωσης και εξάλειψης τους ή μήπως είναι συνένοχος στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης και της κακομεταχείρισης των ανθρώπων; Πως αντιδρούν οι τουρίστες και ποια θα πρέπει να είναι η στάση τους απέναντι σε τέτοια φαινόμενα; Μπορούν να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση τους και από ποιους ;