Η επίδραση της αυτοαποτελεσματικότητας (self- efficacy) στην επαγγελματική εξουθένωση (burnout) : Η περίπτωση των παιδαγωγών προσχολικής αγωγής των δημοτικών παιδικών σταθμών

Abstract

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της αυτοαποτελεσματικότητας των παιδαγωγών προσχολικής ηλικίας και της επαγγελματικής τους εξουθένωσης. Πιο συγκεκριμένα, σκοπός είναι να διερευνηθεί η επίδραση που έχει η αυτοαποτελεσματικότητα των παιδαγωγών σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς στα επίπεδα επαγγελματικής τους εξουθένωσης. Για τους σκοπούς αυτής της έρευνας χρησιμοποιήθηκε η ποσοτική μέθοδος με τη χρήση τριών ερωτηματολογίων: ερωτηματολόγιο αυτό-αποτελεσματικότητας, ερωτηματολόγιο πηγών έντασης των παιδαγωγών προσχολικής ηλικίας και ερωτηματολόγιο Επαγγελματικής Εξουθένωσης της Maslach. Το δείγμα της έρευνας αποτελείται από 120 παιδαγωγούς προσχολικής ηλικίας από το Νομό Αττικής. Τα ευρήματα της έρευνας κατέδειξαν ότι, τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των παιδαγωγών προσχολικής ηλικίας, οι συνθήκες εργασίας, η αυτοαποτελεσματικότητα της διαχείρισης της τάξης και η αυτοαποτελεσματικότητα των διαπροσωπικών σχέσεων επιδρούν στην επαγγελματική εξουθένωση των παιδαγωγών. Παράλληλα, γνώσεις, ικανότητες, δεξιότητες και η ευχαρίστηση από το επάγγελμά τους, αλλά και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των παιδαγωγών επιδρούν στην αυτοαποτελεσματικότητά τους. Επίσης , η μειωμένη αυτοαποτελεσματικότητα των παιδαγωγών προσχολικής ηλικίας στο σύνολό της , βρέθηκε ότι επηρεάζει την επαγγελματική εξουθένωσή τους. Η έρευνα αυτή αποτελεί την πρώτη ερευνητική προσπάθεια στην Ελλάδα να εξεταστεί η συσχέτιση αυτών των μεταβλητών στους παιδαγωγούς προσχολικής ηλικίας .