Η δομική ξυλεία ως μέσο αειφόρου ανάπτυξης

Abstract

Σύμφωνα με τα όσα επιτάσσει η σύγχρονη εποχή ο ρόλος του μηχανικού αναβαθμίζεται, πλέον πέραν της πρωταρχικής του ουσίας που είναι η μελέτη και κατασκευή δομικών έργων οφείλει να λαμβάνει υπόψη παραμέτρους όπως βιωσιμότητα της κοινωνίας, ενεργειακή εξοικονόμηση, και περιβαλλοντική πολιτική. Στη μελέτη Η ΔΟΜΙΚΗ ΞΥΛΕΙΑ ΩΣ ΜΕΣΟ ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ παρουσιάζονται τα σημερινά δεδομένα στο τομέα των πρώτων υλών δόμησης, και τα προβλήματα που έχουν προκύψει από την μη βιώσιμη πολιτική των τόσων χρόνων. Καθώς αναπτύσσεται η εργασία μέσα από την παρουσίαση της ισχύουσας νομοθεσίας και καταγραφής σύγχρονων μεθόδων ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης των υλικών ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι σε παγκόσμια κλίμακα έχουν ήδη γίνει οι πρώτες ενέργειες για την υιοθέτηση μιας πιο πράσινης νοοτροπίας. Ο πυρήνας της εργασίας αναπτύσσεται στο τελευταίο κεφάλαιο της εργασίας στο οποίο παρουσιάζονται συγκριτικά στοιχεία κατασκευής με διαφορετικά δομικά υλικά σε συγκεκριμένη κάτοψη κατοικίας. Η μελέτη καταλήγει, κατόπιν συγκριτικής διερεύνησης, πως η δομική ξυλεία ως κύριο υλικό δόμησης και οι τεχνολογικές μέθοδοι που την ακολουθούν υπερτερούν έναντι των υπολοίπων, (χάλυβας, σκυρόδεμα).